Hallo iedereen!

Inmiddels zijn we aangekomen in Copacabana, Bolivia na onze enerverende wandeltocht naar Machu Picchu.

9 oktober is het dan zover, wij gaan 83 km lopen om uiteindelijk op dag 5 een bezoek te brengen aan de oude, verloren Incastad Machu Picchu. We worden ´s morgens om 4 uur opgehaald en rijden richting Mollepata, waar de Salkantaytrail gaat beginnen. In Mollepata maken we kennis met onze medewandelaars, 8 Europeanen (Engeland, Oostenrijk, Noorwegen en Spanje zijn vertegenwoordigd) en 1 Australier, Jorge is onze gids. Ook worden de paarden gezadeld (door Mario de horseman) met de tenten, tassen, etenswaar en gasflessen en dan vertrekken we! We lopen een uurtje of 4 en dan arriveren we in Cruzpata voor de lunch. Sergio, de kok, maakt voor ons een heerlijke warme lunch en we hebben inmiddels uitzicht op de pampa´s en de eerste besneeuwde bergtoppen. Het weer is wisselvallig, van stekende zon tot regen, dus we verkleden ons menigmaal! Uiteindelijk arriveren we rond vijven bij ons eerste kamp op 3900m hoogte en worden we beloond met een prachtig uitzicht op de Salkantayberg, wat uiteindelijk het hoogste punt van onze route moet worden. Het is koud en winderig hier en we proberen warm te blijven door te frisbeen, thee te drinken en het kaartspel shithead te spelen. De tenten worden opgezet op het land van een boer, waar de toiletten te wensen over laten, het water ijskoud is ende honden, biggen en eenden elkaar achterna rennen. Er zijn koekjes en popcorn en na het avondeten gaan we meteen naar bed, want morgenochtend is het om 5 uur weer op. Na een niet fijne nacht vanwege de kou en de dunne matrassen, worden we gewekt met een heerlijk warm kopje cocathee, dat smaakt. Vandaag dag 2, wat de zwaarste dag van de trek gaat worden! We moeten nl klimmen tot 4600m hoogte en zo´n 10 uur lopen. Dat betekent dus opruimen, ontbijten en aanstappen. De route loopt via de rivier en al snel zetten we de klim in. We klimmen gestaag omhoog via het zigzagpad. Het weer is grijs en grauw en er is nauwelijks uitzicht op de bergen en de pampa´s. Er wordt stevig doorgestapt en wanneer wij bijna de top hebben bereikt, gaat het sneeuwen! Het is een mooi, maar koud moment, met sneeuwvlokken voor onze ogen hebben we de top bereikt. Natuurlijk worden de welbekende ¨we hebben de top bereikt¨ foto´s gemaakt en dan vervolgt onze route naar Huayracpampa voor de lunch. De sneeuw wordt regen en doorweekt komen we bij de lunch aan. We doen het natte goed maar uit en lopen charmant rond in onze thermo-onderbroeken! Warm worden we niet, ook niet door de zelfgebrouwen schnapps van Joseph, de kleurrijke Oostenrijker. Na de lunch weer de regen in, het landschap wordt groener en groener en het pad blijft de rivier volgen. Blij en moe zijn we als we om half 5 in Chaullay aankomen, waar ons tweede tentenkamp is. We slaan de tenten op in de vallei, het is een prachtige omgeving, het eten is goed en hier is het gelukkig niet zo koud! De hele nacht regent het, maar gelukkig zijn de tenten oke en blijven de spullen droog! Ook op dag 3 een wake up call met cocathee enpannenkoeken bij het ontbijt en onze tocht vervolgd zich door het regenwoud. Prachtige bloemen zien we vandaag, we eten aardbeien die langs de trail groeien en we steken de rivier meerdere malen over via(gammele) hangbruggen. De watervallen zijn helder en koud en onderweg zijn er tussen de wandelaars gesprekken over eten, drinken, reizen, politiek, de landen waar we vandaan komen, plannen voor de toekomst, films en muziek. Wederom een leuke groep mensen met veel verschil in leeftijd (23 tot 69). We arriveren rond een uur of 3 bij ons derde tentenkamp, in Santa Teresa. Het wemelt hiervan de muggen en we lopen allebei vele muggenbulten op. In Santa Teresa zijn hot springs (die door regenval eerder dit jaar gedeeltelijk zijn weggevaagd), waar we heerlijk in gaan zitten om warm te worden en een beetje het idee krijgen dat we schoon worden. De 4e dag mogen we uitslapen tot half 8!! Vandaag lopen we tot Agua Calientes, ook wel Machu Picchu town genoemd. Inmiddels hebben we afscheid genoemen van Marioen de paarden, wat betekent dat we de tassen zelf moeten dragen. Bas neemt de grote backpack voor zijn rekening

en zo lopen we naar Hidroelektrica, een dorp met een grote waterkrachtcentrale. Als we hier aankomen, zijn we meteen gearriveerd in het Machu Picchugebied. Dan volgt het laatste stuk van de trail, de route langs de treinrails. Dit is een prachtig deel van de wandeling, aan de ene kant van de rails het groen en de bloemen van de jungle, aan de andere kant de rivier en enkele Incaterrassen. En dan....om half 4 zien we Machu Picchu in de hoogte opdoemen. Na 4 dagen lopen, hebben we ons eindpunt bereikt, top! De avond brengen we door in Agua Calientes, erg toeristisch, maar dat is wel lekker na deze trail door de bergen en de jungle. We hebben een heerlijk hotel, de douche is warm en het bed is heerlijk fris! We trakteren onszelf op een biertje en een cocktail, zien vervolgens live hoe de mijnwerkers uit Chili gered worden en dan op naar dag 5....bezoek aan Machu Picchu! Om 6 uur ´s ochtends arriveren we bij Machu Picchu en zien we de zon opkomen over de bergen en het licht heeft een geweldig mooi effect op deze Incastad. We beginnen aan de rondleiding, ervaren wederom het perfectionisme van de Inca´s in hun bouwwerken, de religie, en de invloeden van de natuur, zoals de dieren en de zon. Het geeft een bijzonder gevoel om rond te dwalen door deze stad die nimmer door de Spanjaarden veroverd is. Na de rondleiding beklimmen we Cerro Machu Picchu voor een geweldig uitzicht op de stad van boven. Natuurlijk leggen we ook de fotogenieke lama´s vast op de gevoelige plaat, genieten we van de zon en van dit unieke stukje van onze reis! Eenmaal weer beneden pakken we de trein terug naar Ollantaytambo, waar we met de auto teruggebracht worden naar Cusco. Om 9 uur ´s avonds zijn we moe en voldaan terug in ons hostel en hebben we de Salkantraytrail met bezoek aan Machu Picchu afgerond. We blijven nog 2 dagen in Cusco, waar we genieten van een heerlijk diner. Dat is onze beloning na 5 dagen lopen, lekker uit eten. Sebas bestelt cuy (cavia) en die wordt in volle glorie opgediend. Paprikaatje op zijn kop, tomaatje in zijn bek. Bas kluift heerlijk aan deze specialiteit, Monique houdt het bij een biefstukje met rode wijnsaus! De laatste dag brengen we een bezoek aan de Sacred Valley, in de omgeving van Cusco. We willen de zoutbaden van Salineras bezoeken en besluiten dat per mountainbike te doen. We vinden 2 goede fietsen en racen de diepte in. Sebas geniet, Monique na 10 minuten al niet meer. Eenmaal bij de zoutbaden, die vreemd wit afsteken bij de rest van de omgeving, zien we de weg die we terug omhoog moeten fietsen. We beginnen vol goede moed aan de tocht omhoog, maar halverwege zitten we er doorheen, komt de herinnering van een mountainbiketocht in Canada weer bovendrijven en beseffen we ons dat klimmen en klauteren met een fiets ons echt minder goed afgaat dan 5 dagen lopen! We beloven elkaar plechtig dat we voortaan alleen nog maar in Nederland fietsen! Ons avontuur heeft ons nu naar Bolivia gebracht, waar de vrouwen wederom andere hoeden dragen, de schapen vervoerd worden op de minibussen of achter in de taxi, auto´s ceremonieel gezegend worden en waar wij een biertje drinken op het terras met een prachtig uitzicht over het hoogst gelegen meer ter wereld, Titicaca.

Salud, Sebastiaan en Monique